หลักสูตรวิชาศึกษาทั่วไป

          คณะกรรมการการอุดมศึกษา กระทรวงศึกษาธิการแห่งประเทศไทยได้กำหนดให้วิชาศึกษาทั่วไปเป็นองค์ประกอบ หนึ่งของหลักสูตรอุดมศึกษาระดับปริญญาตรี เพราะปรัชญาของการจัดการศึกษาระดับอุดมศึกษา คือมุ่งเน้นการผลิตบัณฑิตให้มีความรอบรู้ทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติ สามารถนำไปประยุกต์ใช้ได้อย่างเหมาะสมมีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ สังเคราะห์อย่างเป็นระบบ หมั่นแสวงหาความรู้ด้วยตนเองและสามารถติดต่อสื่อสารกับผู้อื่นได้เป็นอย่าง ดี วิชาศึกษาทั่วไปเป็นวิชาที่ถือว่าสำคัญอย่างยิ่งต่อความเป็นบัณฑิตเพราะเป็น ส่วนที่ช่วยเสริมสร้างคุณลักษณะของบัณฑิตที่พึงประสงค์ในภาพรวม

          รายวิชาศึกษาทั่วไปในประเทศไทยมีพัฒนาการที่ยาวนานย้อนไปเกือบ 30 ปีที่แล้ว รายวิชาศึกษาทั่วไปแต่ก่อนเรียกว่าวิชาพื้นฐาน เพราะมีการกำหนดให้ผู้เรียนศึกษาวิชาประเภทพื้นฐานก่อนที่จะไปศึกษาวิชา เฉพาะหรือวิชาชีพเพื่อเตรียมศึกษาวิชาเฉพาะที่เจาะลึก ต่อมานักการศึกษาไทยหลายท่านเสนอแนวคิดว่ารายวิชาศึกษาทั่วไปไม่น่าจะเป็น รายวิชาพื้นฐานของวิชาเฉพาะเพราะมีเป้าหมาย ซึ่งต่างกันอย่างเห็นได้ชัดเจนและเป็นวิชาที่จบสิ้นภายในวิชานั้น ๆ

          ศึกษาเกี่ยวกับการวางแผนเป้าหมายชีวิตด้วยวงจรควบคุมคุณภาพ การออมและการลงทุน การเป็นผู้ประกอบการ การจัดหาและการวางแผนทางการเงิน กฎหมายที่เกี่ยวกับการเป็นผู้ประกอบการ รูปแบบแผนธุรกิจ หลักเบื้องต้นในการบริหารงานคุณภาพและเพิ่มผลผลิตในองค์กร และการประยุกต์ใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการเป็นผู้ประกอบการ

          ศึกษาและปฏิบัติเกี่ยวกับทักษะการฟัง พูด อ่านและเขียนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารในชีวิตประจำวันและทางด้านธุรกิจ ฝึกการสนทนาสอบถามและให้ข้อมูลเบื้องต้นทางธุรกิจ การให้ข้อมูลส่วนบุคคล การให้ข้อมูลหรือคำแนะนำเกี่ยวกับสถานที่ สินค้า และบริการ โดยใช้บทบาทสมมุติ สถานการณ์จำลอง  สถานการณ์จริงในชีวิตประจำวัน และสาขางานอาชีพที่เกี่ยวข้อง เข้าใจความเหมือนความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมตามมารยาทสังคม ประเพณีของเจ้าของภาษา การใช้กระบวนการเรียนรู้และเทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษ